از یک زاویه نگاه، به دو دسته افراد میگیم شهید:
شهید حجت الاسلام رئیسی و همراهانشون در راه خدمت جهادی به مردم -که بالاترین عبادته- جون خودشون رو از دست دادند؛ (این در حالیه که هنوز تحقیقات درباره علت حادثه تازه شروع شده).
حتی طبق روایات، فردی که در خدمت خانوادش باشه به ازای هر روزش ثواب هزار شهید رو داره (۱) ایشون که برای حداقل ۸۸ میلیون ایرانی تلاش شبانه روزی داشتند. پس حقیقتاً میتونیم بگیم جایگاه یک شهید رو دارن حتی اگه اصطلاح شهید دسته اول برای ایشون اطلاق نشه و ما به دلیل اینکه این جایگاه رو براشون قائل هستیم میگیم شهید رئیسی.
تحلیل من اینه که رهبر انقلاب هم به همین علت فرمودند “درگذشت شهادتگونه”؛ چون طبق ظاهر کشته شدن توسط دشمن اتفاق نیفتاده، و هم مجاهدانه در راه خدا جونشون رو از دست دادن.
اینها همه درست ولی از زاویه دیگهای شهید، کسیه که به درجه شهود رسیده… یعنی در همه جا خدا رو میبینه و شاهد بر خودش میدونه؛ شهید کسیه که با محبتِ حقیقی و عملی پیامبر و امیرالمومنین علی علیهما السلام از دنیا بره… که “مَنْ ماتَ عَلی حُبِّ آلِ محمّد ماتَ شَهِیْداً {۲}. پس میشه حتی در بستر جان داد و شهید بود؛ ولی باز خدایا به ما توفیقی بده که بتونیم هم به شهود برسیم، و هم انقدر برای دشمنان خدا خطرآفرین بشیم که در راه حق و حقیقت، که مسیر انقلاب اسلامی هست کشته بشیم.
خدا ان شاءالله ما رو هم شهید و با شهدا محشور کنه.
علیرضا خوش منظر ۱۴۰۳/۰۳/۰۱
منابع:
{۱}. شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص ۱۰۲، نجف، مطبعه حیدریه، چاپ اول، بیتا.
{۲}شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص ۱۶۶، نجف، مطبعه حیدریه، چاپ اول، بیتا؛