سلام به رفیق دغدغه‌مند و همیشه همراه!
در آخر اومدیم کنار هم بشینیم و یه سری حرف‌ها رو بزنیم که کمتر شنیدیشون، حرف‌هایی که درباره آینده ایران عزیزمون هست و حسابی ذهن خیلی‌ها رو درگیر کرده.
بیا همین‌جا، دوستانه و صمیمی، گره‌های ذهنمون رو یکی‌یکی باز کنیم. آخه کی بهتر از یه هموطن برای هموطنش می‌تونه این کارو بکنه؟
برای یک‌بار هم که شده بیا و این چند خط نکته رو بخون و حتما بهش فکر کن.
یه حقیقت تلخ وجود داره. بعضیا انتظار دارن همه چی خودش درست بشه، اما خودشون حاضر نیستن حتی یه ذره مسئولیت آینده کشورشون رو به عهده بگیرن. عجیبه، نه؟ مثل این میمونه که بخوای یه باغ گل داشته باشی، اما حاضر نباشی حتی یه دونه گل بکاری!
ببین، اگه می‌خوای وضعیت اقتصادی‌مون روبه‌راه بشه، اگه می‌خوای فردای بهتری داشته باشیم، مشارکتت باید بره بالا!
حتی اگه از کسی خوشت نمیاد و نمی‌خوای بهش رأی بدی، اصلاً مهم نیست، برو و فقط رأی بده؛ چون تهش این تویی که داری آینده ایران رو شکل میدی…
اگر ما رأی نمی‌دیم، اگر هیچ‌کس پای صندوق نره، تهش چی میشه واقعاً؟
این خودش یه سؤال مهمه‌ها!
تصور کن موقع انتخابات هیچ کس رای نده؛ خب بعدش چی میشه؟!
وقتی دشمن‌های ایران ببینن مردم پای همین حاکمیت موجود، با همه انتقاداتش، می‌ایستن، فکر می‌کنی چیکار می‌کنن؟ به نظرت میان بگن: “آخ جون! پس بیا یه فکری کنیم که مشارکت مردم ایران بره بالا، صلح و صفا و دوستی بیشتر بشه؟” معلومه که نه، هرگز!
برعکس، با خودشون میگن: “آخ جون! اینا پشت حکومت و ارتش و سپاهشون نیستن! فرصت خوبیه، تو برو اون ور آذربایجان رو بِکَن، این یکی خوزستان رو بِکَنه، اون یکی بلوچستان رو بِکَنه… آقا بیاین همه جاشو تیکه تیکه کنیم، تیکه پاره‌اش کنیم دیگه! مردمش رو هم تیکه پاره می‌کنیم که دیگه واسه ما شاخ نشن!”
حالا تو میگی: “نه بابا! یه رأی من چه تأثیری داره؟” اما رفیقِ من، اینا وقتی کنار هم قرار می‌گیره؛ فقط یه “دو دوتا چهارتا”ی ساده می‌خواد…
این یعنی بازی مستقیم با آینده ایران…
بعضی‌ها میگن: “این حکومت باید بره!” خب، باشه. ولی بعدش کی بیاد؟
باور کن با همه نقدهای موجود که همه رو قبول دارم، بدون اینکه بخوایم اصلاً جوابی بدیم، میگیم همه نقدها قبول! اما اینکه کلاً پا پس بکشی، راه حل نیست. هرچقدر این رأی‌ها کمتر بشه، اون دشمن خارجی طمعش به کشور تو بیشتر میشه. جالبه که بعضی وقتا با این دوستان صحبت می‌کنم؛ از بی‌خدای شیطون‌پرست و فلان بگیر تا نمازخون و… ازشون می‌پرسم: “راستی، آخوندا رفتن، کی بیاد؟”
احتمالاً اینو شنیدی،
جداًکی بیاد؟
میگم: حالا اگه به اختلاف خوردن چی میشه؟
اون میگه: من می‌خوام بیام! اون یکی میگه: من میام! آمریکا میگه: حاجی، من میام! انگلیس میگه: نه، من میام! فرانسه میگه: اوه، پس من چی؟
بعدش چی میشه؟
یه لحظه پیش خودت فکر کن!
خب، این آخوندا و به قول بعضیا حکومت هم رفتن. الان انقدر تضعیف کردیم، مثلاً تو انتخاباتم شرکت نکردیم. مردم همه اعتراض کردیم، تو انتخابات شرکت نمیکنیم. باشه ولی آخرش چی میشه؟!
رفتن! الان اینا همشون رفتن…
در نهایت این چه پیامی میده؟ میگه:
آهای مردم دنیا، حکومت‌های دنیا! ما پشت این مملکت نیستیم، پشت این حاکمیت نیستیم!
فکر می‌کنی چی میشه؟ هیچی دیگه!
اونا میان، عوضش همه چیز درست میشه.
من سوالم اینه:« کی میاد؟ چیو درست می‌کنه؟ چی درست میشه؟ واقعا چه کسی قراره بعد از این حکومت بیاد؟! »
واقعا اینجا حرفی ندارم…
اینجا بهش میگن “آلترناتیو” یعنی جایگزین! یعنی من همین الان دکمه آخوندها رو می‌زنم برن ولی تو یه جایگزین به من بگو.
تو مستند «ایستگاه پایانی دروغ» روح‌الله زم که معرف حضورتون هست و اعدام هم شد، یه جمله جالبی داره که میگه:« مثلاً بعد این براندازی و اینا که میشه، مجاهدین می‌ریزن یه چند میلیونی کشتار می‌کنن. خیلی ساده! چند میلیونی کشتار…» ببخشید، انگار اینا گوسفندن
یعنی چی چند میلیونی کشتاری می‌کنن!
من به شما میگم اینو که چند میلیون هم نیست. تقریباً می‌خوان ایران رو خالی از سکنه کنن! چون میگن: “ژن ایرانی مشکل داره! ایرانیِ مسلمانِ شیعه خصوصاً، حالا سنی‌ها هم قطعاً به جای خودش، که امام حسینش وجود داره، این اصلاً کلاً با این مشکل داره! با این مؤلفه مشکل دارن! ایرانی‌ها که از اول تاریخ رو مخ بودن، حالا از بعد اسلام که خیلی بیشتر رو مخ شدن! پس این رو باید کلاً از بین ببرن!”
حرف آخرمون اینه که: بیا یه دو دوتا چهارتا کن، ببین چه چیزی رو در ازای چه چیزی داری میدی؟
رأی تو به تنهایی، شاید نتونه همه چیز رو گل و بلبل کنه و همه مشکلات رو حل کنه، اما اینو باور کن که می‌تونه از کشورت محافظت کنه! می‌تونه مثل یه سپر باشه جلوی تمام بلاهایی که چشم‌انتظار این مرز و بوم نشستن و از آینده ایران محافظت کنه…
حکومتی در کار نیست رفیقِ من!
دشمن، تمامِ مردمِ این کشور رو هدف گرفته. از من و تو گرفته تا پدر و مادرمون، بچه‌هامون، آینده‌مون…
پس بیا با تمام وجود، با تمام عشقی که به این خاک و این مردم داریم، آگاهانه به این مسائل مهم نگاه کنیم. بیا نذاریم اونایی که چشم دیدن این آب و خاک رو ندارن، به آرزوهاشون برسن. بیا دست‌به‌دست هم بدیم، حتی با همین رأی‌های به ظاهر کوچیکمون، یه سد محکم بسازیم جلوی سیلابِ دشمنی‌ها. بیا ثابت کنیم که ایران، همون‌طور که همیشه بوده، سربلند و پاینده باقی خواهد ماند. چون پشتش به غیرت و آگاهیِ مردمش گرمه!
متنی که خوندید برگرفته از دومین قسمت آلبوم صوتی “من و انقلاب” به اسم “بالاتر” از استاد خوش منظر بود…
ممنون که تا لحظه آخر پیشمون بودی و همراهیمون کردی امیدوارم از این آلبوم صوتی و مقالات بهره برده باشی و حسابی بدردت خورده باشه، خیلی خوشحالم که باهم چند کلام حرف حساب زدیم، حالا وقت فکر کردنه همینجوری از کنارش رد نشو یذره به حرف‌هایی که زدیم فکر کن…
