تو دنیای پرهیاهوی امروز، خیلی وقت‌ها درگیر روزمرگی‌ها می‌شیم و از اصول اولیه‌مون فاصله می‌گیریم. مثلاً اعتقاد به زیبایی‌های معنوی و مذهبی رو داریم، اما گاهاً با مشغله‌های زندگی، فراموش میکنیم که به وعده‌هایی که به خودمون و خدا دادیم عمل کنیم.روز عاشورا، امام حسین (علیه السلام) به ما یاد میده که چطور باید به اصول‌مون پایبند بمونیم. وقتی هیاهو و جنگ به اوج خودش می‌رسه، وسط معرکه پا به پای حمله دشمن؛ امام حسین (علیه السلام) نه تنها نمازش رو اول وقت می‌خونه، بلکه با صلابت از حضرت علی اکبر (علیه السلام) می‌خوان که اذان بگه!
.
.
.
تو شرایط سخت،چقدر برامون مهمه که ارتباطمون با خدا رو حفظ کنیم؟
که کلی ادعا داریم و میریم روضه گوش میدیم استوری میکنیم، مداحی و روضه میزاریم اما نماز صبحمون قضا میشه.
واقعا اون روضه مورد قبوله ؟!
حالا بیاید به خودمون بگیم:
آیا کارهایی که داریم انجام میدیم، واقعاً از اون لحظه‌های عبادت و ارتباطمون با خدای قشنگمون مهم‌تر هستن؟
گاهی پیش میاد که روزها تو حسینیه‌ها و مجالس می‌گذرونیم، اما وقتی نوبت نماز میشه، ذهن‌مون به هزار جا و کار دیگه مشغول میشه.
اگر برای امام حسین گریه میکنیم، چرا به آموزه‌هاش توجهی نداریم
واقعا حس میکنیم روضه اهمیتش از نمازمون بیشتره ؟
آیا مشکلات روزمره و کارهای دنیایی باید به عبادات و ارتباطمون با خدا غلبه کنن؟
اصلاً چرا یادمون میره مهم‌تر از کارای روزمره چیه تو زندگی؟!
استاد خوش منظر توی پادکست “تشخیص” به‌طور خیلی کوتاه به همین آثار و انتخاب‌ها اشاره می‌کنه. اگر دوست دارین بیشتر دربارهٔ این موضوع فکر کنین و خودتون رو به چالش بکشین، این پادکست رو از دست ندید.
