تو این اوضاع جنگی کشور، سنگر تو کجاست؟

راستش، در حال حاضر به طور عجیبی حالم منقلبه، دلم پره، بغض تو گلومه، اشک تو چشمام حلقه زده و قلبم سرشار از کینه دشمنان انسانیتِ… اما می‌دونی چیه؟
اینا دلیل نمیشه حتی ذره‌ای تو راهم تردید کنم یا از تلاشی که دارم می‌کنم دست بکشم. پیشرفت ایران هدف اصلی ماست و هر کاری که می‌کنیم، در نهایت به خاطر سربلندی همین کشوره.

شاید تو یه فضای علمی داری کار می‌کنی، شاید تو یه فضای فرهنگی یا تربیتی، رسانه ای و اقتصادی… فرقی نمی‌کنه!
مهم اینه که تو هر مسیری که هستی، داری برای آینده انقلاب اسلامی، برای سربلندی ایران، برای ظهور امام زمان (عج) کار می‌کنی. پس باید مستحکم‌تر از قبل و با جدیت بیشتری این مسیر رو ادامه بدی.

این بغض و کینه رو تبدیل کن به انرژی!
تمام اون بغض و کینه و نفرت و خشمی که از این فجایع، از این ترورهای نامردی، از این کودک‌کشی‌ها داریم رو باید جمع کنیم و تبدیلش کنیم به یه انرژی بزرگ برای سرعت بخشیدن به رشدمون. اینقدر باید من و تو قوی بشیم، اینقدر باید خوب کار کنیم، خوب رشد کنیم، هم و غممون رو بذاریم برای پیشرفت ایران، برای پیشرفت انقلاب اسلامی که دشمنِ من و تو بگه:«باید دونه دونه این مردم رو ترور کنیم…»

من به شخصه آرزوم اینه طوری مهم بشم، طوری اثرگذار بشم، طوری قوی کار کنم برای انقلاب و در حقیقت برای مسیر امام زمان (عج) که دشمن صهیونیستی بگه: “آقا این باید ترور بشه…” و این باید آرزوی دونه دونه ما باشه! به این میگن هدف‌گذارتوی این جنگ، کجا وایسادی؟

ما تو شرایط جنگی هستیم. جنگ نرم، جنگ اقتصادی، جنگ فرهنگی… هر چی اسمش رو بذاری، مهم اینه که ما تو یه میدون نبردیم. پس باید حواسمون جمع باشه.

فرمانده چی میگه؟

تو این روزهایی که غدیر در پیشه و دلامون سرشار از محبت امیرالمومنین (ع) هست، باید به فرمان جنگی ایشون توجه کنیم که تو خطبه یازدهم نهج البلاغه اینطور می‌فرمایند:« اگر کوه‌ها متزلزل شد، تو تکان نخور، دندان‌هایت را به هم بفشار و جمجمه خویش را به خدا عاریت ده. قدم‌هایت را بر زمین میخ‌کوب و نگاهت به آخر لشکر دشمن باشد. چشمت را فروگیر و مرعوب نفرات و تجهیزات دشمن نشو و بدان نصرت و پیروزی فقط از آن خداوند سبحان است…»

حالا چیکار کنیم؟

سنگر خودت رو پیدا کن: ببین تو چه زمینه‌ای خوبی؟ تو چه زمینه‌ای می‌تونی اثرگذار باشی؟ همونجا رو سفت بچسب و تا تهش برو.
یه یا علی بگو و شروع کن: منتظر یه اتفاق خاص نباش. از همین الان، از همین جایی که هستی، شروع کن.
قوی شو: هم از نظر علمی، هم از نظر روحی. تو این جنگ، به سربازای قوی نیاز داریم.
با بقیه رفیق باش: تنهایی نمی‌تونی کاری از پیش ببری. با بقیه هم‌فکرات متحد شو و یه تیم قوی تشکیل بدید.
امیدت رو از دست نده: حتی اگه زمین خوردی، دوباره بلند شو و ادامه بده. یادت باشه، خدا با ماست.

حرف آخر:

رفیق! تو این جنگ، سنگر تو کجاست؟
منتظر چی هستی؟
یا علی بگو و برو جلو!

یا علی مدد.

مطلبی که خوندید برگرفته از یکی از پادکست‌های استاد خوش منظر بود؛ در ادامه میتونین پادکست رو بشنوین…