سلام رفیق!
به قسمت چهارم از آلبوم صوتی «مع الامام» یعنی پادکست «خاموشی» خوش اومدی؛ حالا که تا اینجا همراهمون بودی معلومه دغدغه فهمیدن حقیقت رو داری و این خیلی برای ما با ارزشه، امیدوارم از این مقاله‌هم لذت ببری.
تا حالا شده تو جمعی باشین که یهو همه چراغ‌ها خاموش بشه؟ تو اون تاریکی، چی می‌بینین؟ وقتی هیچی مشخص نیست وقتی برمیگردین به روشنایی میفهمید کی واقعاً کنار شما و کی ترجیح داده بره؟ قضیه امام حسین (علیه السلام) و شب عاشورا هم یه جورایی شبیه همین بوده.
روشنایی‌ها رو خاموش کردن تا هرکس که میخواد بره، الان هم ما تو همون تاریکی داریم زندگی میکنیم.
وقتی می‌گیم امام حسین (علیه السلام) مظلوم بود، یعنی چی؟
یعنی توی تاریکی قرار گرفت. یعنی خیلی‌ها اون رو درست نشناختن، مظلوم یعنی حقیقتِ واقعی امام حسین «ع» پنهان موند و دیده نشد.
امام حسین (علیه السلام) شب عاشورا به یارانش گفت: “هر کی دوست داره بره.” چراغ‌ها رو خودش خاموش کرد. چرا؟ تا توی اون تاریکی کسی بدون نیت موندن تو جمع نمونه و همه با انتخاب خودشون بمونن، اونجا مشخص میشه کی واقعاً پای حرفش وایمیسته و کی فقط به خاطر خجالت از نرفتن و…، همراه شده. این تاریکی، یه جور فیلتر بود برای شناختن آدم‌های واقعی و درک مظلومیت امام حسین.
جالبه بدونین این غریب بودن و مظلومیت، فقط مال گذشته و ۱۴۰۰ سال پیش نیست. امام زمان ماهم غریب و مظلومه. یعنی چی؟ یعنی خیلی‌ها ایشون رو نمی‌شناسن، یا درست درک نمی‌کنن. ما هم تو خیمه‌ای هستیم که شب عاشورا تاریکش کردن تا اونی که پای کارِ بمونه.
شاید خیلی‌هامون الان توی این خیمه باشیم، ولی آیا واقعاً حضور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رو درک میکنیم؟ یا مثل کسایی که توی تاریکی شب عاشورا رفتن، ما هم از این خیمه دور می‌شیم؟ وقتی چراغ‌ها خاموش میشه و سختی‌ها و مشکلات مشخص میشه، وقتی میفهمیم راه طولانی و سخته، کی کنار امام زمانش می‌مونه؟ کی شیرینی موندن رو درک میکنه و چه کسی منفعت خودش رو تو رفتن میبینه!
این خاموش شدن چراغ‌ها، چه توی کربلا و چه امروز، یه درس بزرگه. وقتی همه چیز روشنه، خیلی‌ها ادعا می‌کنن که طرفدارن میمونن و پای کار هستن. اما وقتی سختی پیش میاد و، اون وقت معلوم میشه کی واقعاً دلش با امام زمانشه. این “تاریکی” که ما امروز داریم، همون غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هست. فرصتیه که ما با کارهامون، با انتخاب‌هامون، نشون بدیم که چقدر وفاداریم و عمق مظلومیت امام حسین (علیه السلام) را درک میکنیم.
امام حسین (علیه السلام) کسی رو مجبور نکرد بمونه. اما کسایی که موندن، حقیقت رو پیدا کردن. ما الان توی دورانی هستیم که باید انتخاب کنیم. آیا مثل کسایی هستیم که به بهانه‌های مختلف امام زمانشون رو تنها گذاشتن؟
یا می‌خوایم تو این خیمه بمونیم و چراغش رو روشن نگه داریم؟
گریه کردن برای امام حسین (علیه السلام) و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فقط اشک ریختن نیست؛ باید تلنگری باشه برای بیدار شدن. باید بفهمیم که امام حسین چقدر غریب بود و تنها موند و پای روضه اشک بریزیم و بفهمیم الان چطور باید امام زمانمون رو همراهی کنیم و تنهاش نزاریم.
درک مظلومیت امام حسین (علیه السلام) به ما یاد میده که تو سختی‌ها، وفاداری واقعی خودش رو نشون میده. وقتی همه چیز تاریک میشه و نگاه امام رو دور میبینی چی کاره‌ای؟!
ما الان توی خیمه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هستیم. سوال اینه: وقتی چراغ‌ها خاموش میشه، تو کنار امام زمانت می‌مونی یا مسیرت رو عوض می‌کنی؟
این متن با الهام از پادکست «خاموشی» یعنی قسمت چهارم آلبوم “مع الامامه” نوشته شده و شما اگر میخواید حقیقت واقعی رو تو روضه امام حسین دریافت کنید، همین الان وقتشه.
کلیک کن و تو قسمت بعد کنارمون بمون تا به ناگفته‌ها بپردازیم.
14%
18%
