تو دومین ویدئوی سلسله مباحث نماز یه موضوع خیلی مهم رو بررسی میکنیم: «چطور میتونیم نوجوونها رو به نماز علاقهمند کنیم؟»
تو این ویدئو استاد علیرضا خوشمنظر به این اشاره میکنن که نوجوونها وقتی به چیزی احساس نیاز نکنن، اصلاً سمتش نمیرن. حالا سوال اینه که:
ما به عنوان بزرگتر تونستیم نیازهای واقعی بچههامون رو به خوبی بشناسیم و بهشون نشون بدیم؟
رسانهها معمولاً نیازهای الکی و ساختگی ایجاد میکنن و این در حالی هست که ما به عنوان والدین و مربیها توی نشون دادن نیازهای واقعی به بچهها خیلی موفق نیستیم. پس سوال اصلی این میشه که ما چه کارهایی میتونیم برای جذب توجه نوجوونها به نماز انجام بدیم؟
اولین قدم اینه که خودمون باید تغییر کنیم. نماز باید برای ما یه منبع آرامش بشه، بهخصوص وقتی با استرسها و چالشهای روزمره مواجه میشیم.
اگر ما واقعاً به نماز نیاز داشته باشیم و اون رو توی زندگیمون حس کنیم، میتونیم این احساس رو به نوجوانها هم منتقل کنیم.
پشنهاد میشه که از سنین ابتدایی نوجوانی، ارتباط و آشنایی با نماز رو به بچهها آموزش بدیم. وقتی بچهها از سنین نوجوانی با نماز آشنا بشن و بفهمن که نماز میتونه به نگرانیهاشون جواب بده، حال بدشون رو خوب کنه، پناهشون بشه و بتونن بهش عشق بورزن خب قطعا علاقهمند میشن.
در واقع، اونا میتونن بعضی از پاسخهایی که نماز به اضطرابهاشون میده رو توی همین عمل عبادتی پیدا کنن.
البته ممکنه بعضیا بگن که با روشهای دیگهای مثل مدیتیشن هم میشه به آرامش رسید، اما استاد یادآوری میکنه که نماز فراتر از یه تکنیکه. نماز یه ارتباط عمیق با خداست و نشوندهندهی تواضع، شکرگزاری و طلب آرامش واقعی هست. این دیدگاه باید به نوجوانها منتقل بشه تا اونا هم ارزش واقعی نماز رو درک کنند و بهش علاقهمند بشن.
در نهایت، برای این که بتونیم نوجوونها رو به نماز علاقهمند کنیم، باید خودمون تجربهی عمیق و واقعی از نماز داشته باشیم. با تغییر رفتار خودمون و نشون دادن نیاز واقعیمون به نماز، میتونیم نوجوونها رو به سمت این عمل عبادی هدایت کنیم. بیاید تلاش کنیم نماز رو نه تنها یه وظیفه، بلکه یه منبع آرامش و رضایت توی زندگیمون معرفی کنیم تا نسل جوون هم ازش بهرهمند بشه.
با تماشای سلسله ویدئوهای نماز، میتونیم نکات بیشتری دربارهٔ این موضوع یاد بگیریم و گامهای موثری تو ایجاد ارتباط عمیقتر بین نوجوونها و نماز برداریم.
باما همراه باشید.
ادامه دارد…